Dangerous Minds (1995)
Στο Dangerous Minds (1995), η Michelle Pfeiffer ενσαρκώνει το ρόλο της LouAnne, μιας πρώην Αμερικανίδας πεζοναύτη που αποφασίζει να δεχθεί την υψηλόμισθη θέση της δασκάλας σε μια απο τις πιο φτωχές και καταξιωμένες γειτονιές της California, το Belmont, στο Carlmont High School. Όντας η «νέα δασκάλα», η LouAnn θα δεχθεί έντονη κριτική αλλά και απαξιωτική συμπεριφορά από τους μαθητές της καθώς και ταπεινωτικά, σεξιστικά σχόλια, κυρίως από τα αγόρια της τάξης. Συγκεκριμένα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη σκληρή και απότομη στάση των μαθητών της, που έχουν συνηθίσει κατευθείαν να «κλοτσάνε» ο,τι τους ξενίζει ή ο,τι τους τρομάζει και τους φαίνεται ξένο… το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση θα είναι η ανιδιοτελής αγάπη και η φροντίδα. Επιπλέον, για πρώτη φορά στη ζωή τους, ως τάξη, θα γνωρίσουν έναν άνθρωπο που θα αναγνωρίσει τα ταλέντα και τις δυνατότητες τους και θα τους εφοδιάσει με τα απαραίτητα μέσα ώστε να τους εξασφαλίσει ένα πιο βέβαιο μέλλον. Μοναδική προϋπόθεση, να το θέλουν και οι ίδιοι…
Η έξυπνη και καινοτόμος μέθοδος της LouAnne, αποτελείται από τεχνικές καράτε και στίχους του Bob Dylan. Η επιτυχια της ως δασκάλα θα φανεί στον τρόπο με τον οποίο θα την κοιτάξουν οι μαθητές της και θα την προσεγγίσουν, μόλις αναγνωρίσουν την αξία και τις αγνές προθέσεις της. Μέσα από τον τρόπο διδασκαλίας της, τον οποίο θα εφαρμόσει για πρώτη φορά, θα ξυπνήσει την όρεξη των μαθητών της για μάθηση, η οποία, όπως θεωρώ, αντανακλά την επιθυμία τους για Ζωή, η οποία βρισκόταν βαθιά κρυμμένη μέσα τους για χρόνια…
Dead Poets Society (1989)
Στο Dead Poets Society (1989), ο εκρηκτικός Robin Williams, υιοθετεί το ρόλο ενός καθηγητή που διδάσκει σε ένα οικοτροφείο Αρρένων της Αγγλίας, στο οποίο υπήρξε παλιά μαθητής. Ο καθηγητής John Keating (Robin Williams), θα εμπνεύσει τους μαθητές του και θα ξυπνήσει το πνεύμα τους, χρησιμοποιώντας την ποίηση ως «όπλο» για μάθηση, ανάμεσα σε άλλες πρωτοποριακές μεθόδους, που το συντηρητικό σύστημα αξιών του οικοτροφείου, θα καταδικάσει και θα πολεμήσει, αψηφώντας κάθε μορφή καινοτόμας και πρωτοποριακής προσέγγισης για μάθηση.
Πιστεύω πως οι δύο ταινίες μοιράζονται πολλά στοιχεία και παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες στον τρόπο που προσεγγίζουν το βασικό θέμα της ταινίας, δηλαδή την σχέση μαθητή – δασκάλου και την ικανότητα να βλέπει κανείς το «ΦΩΣ» μέσα στο σκοτάδι, παλεύοντας συνεχώς για την καλύτερη εκδοχή του, ιδίως όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες…
Ομοιότητες/Διαφορές
Και στις δυο ταινίες, πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένα στοιχεία και λεπτομέρειες που παραμένουν όμοια μεταξύ τους. Για παράδειγμα, και στις δύο ταινίες, μόλις οι μαθητές εμπιστευτούν και πιστέψουν στις αληθινές, αγνές προθέσεις των καθηγητών τους, θα προσπαθήσουν να τους προστατέψουν με νύχια και με δόντια από το οπισθοδρομικό και συντηρητικό σύστημα του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και θα τους υπερασπιστούν όταν δημιουργηθούν αμφιβολίες από τη διεύθυνση, για τον «επαγγελματισμό» τους ως καθηγητές σχολείου. Επιπλέον, οι μαθητές θα εμπλακούν σε εξωσχολικές δραστηριότητες με τους καθηγητές τους (φαγητό σε εστιατόριο, ποίηση στη φύση) και θα έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους. Και οι δύο ταινίες, παρότι δραματικές, περιέχουν στιγμές γέλιου και συγκίνησης, κάνοντας της ταινία πιο ανάλαφρη και ευχάριστη!
Οι χαρακτήρες της Pfeiffer και του Williams ως καθηγητές, θα σκαρφιστούν διάφορες πρωτοποριακές και ασυνήθιστες μεθόδους διδασκαλίας, με σκοπό να τραβήξουν το ενδιαφέρον και την προσοχή των μαθητών τους, οι οποίοι δεν ικανοποιούνται εύκολα…
Ενώ η LouAnne θα επικαλεστεί τη μουσική του Bob Dylan για να αναφερθεί στην ποίηση, την οποία συναντάει κανείς στους στίχους του Bob Dylan (όπως η ίδια πιστεύει), ο Keating θα κάνει επίκληση στην ποίηση ως απαραίτητο στοιχείο του ανθρώπινου είδους, αναφερόμενους στα λεγόμενα του Lord Byron, του Raymond Calvert και πολλών άλλων ανθρώπων, των οποίων τα λεγόμενα θεωρεί ποίηση, βγαλμένη από τη ζωή. Συγκεκριμένα, ο Keating, για να ξυπνήσει το πάθος στους μαθητές τους και να αναδείξει τη σημαντικότητα της ποίησης στη ζωή,, επικαλείται τη φράση που εν μέρη ευθύνεται για την επιτυχία της ταινίας: “We don’t live and write poetry because its cute… We live and write poetry because we are members of the human race”.
Καθώς στο Dead Poets Society οι μαθητές του Keating στο οικοτροφείο προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες και ελιτίστικο υπόβαθρο, η τάξη της LouAnne αποτελείται από παιδιά πολύ πτωχών οικογενειών με πολύ χαμηλό ή μηδαμινό μορφωτικό επίπεδο, που αδυνατούν να συντηρήσουν τα παιδιά τους, ακόμα και με τα πιο απαραίτητα εφόδια για τη ζωή τους, όπως η εκπαίδευση, η παιδεία, η ελευθερία. Κοινό γνώρισμα και των δυο ταινιών όμως, θα σταθεί το γεγονός ότι και οι δύο τάξεις, ανεξαρτήτως το status των οικογενειών τους, σχηματίζονται από παιδιά χωρίς καθόλου εκπαίδευση, κάτι που τους καθιστά ανήμπορους να υπάρξουν στον έξω κόσμο και να δημιουργήσουν μια καλή ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Οι τάξη όμως, θα δει την ελπίδα στο πρόσωπο των καθηγητών τους, οι οποίοι θα αγωνιστούν για να εξασφαλίσουν ένα πιο υγιές μέλλον – με περισσότερες προοπτικές – για τους μαθητές τους.
Παρόμοιες ταινίες:
- Les Choristes (2004)
- The Holdovers (2023)
- Freedom Writers (2007)
- Good Will Hunting (1997)
- To Sir with love (1967)
- Stand and Deliver (1998)
- Lean on Me (1989)
- The Great Debaters (2007)
- Goodbye Mr, Chips (1939)